ای رفته ز بس خیال بیهوده به خواب
-
اندازه متن
+
ای رفته ز بس خیال بیهوده به خواب
و افکنده ترا کار جهان در تک و تاب
در پرده همه جلوه او هست. افسوس!
تو از پی دانه رفته ای یا پی آب!
در کوفتمش گفت به سود آمدهای
در کوفتمش گفت به سود آمدهای
بگرفت دلم، گفت چو دود آمدهای
آمد به تن من و به دل کرد نشست
آمد به تن من و به دل کرد نشست هر غم که بیندیشی و هرگونه شکست.
