بیم است مرا ز روز و هم بیم ز شب
-
اندازه متن
+
بیم است مرا ز روز و هم بیم ز شب
می سوزدم استخوان، از این است تعب
نه روز مرا همدم و نه شب محرم
نه دوست مرا هم نفس، این است عجب!
جوشی که چرا چشم به من دوخته‌ای
جوشی که چرا چشم به من دوخته‌ای خندی که چه خوش مهرم اندوخته‌ای؟
آموختم از تو…
در حیرتم از روی و سر و موی نگار
در حیرتم از روی و سر و موی نگار باروی چو صبح و موی همچون شب تار.