روز خود در راهش شب میدارم
-
اندازه متن
+
روز خود در راهش شب میدارم
شب با غم او دل به تعب میدارم
هرچند به صد گونه تمنام دهد
بنگر ز چه کس من چه طلب میدارم
مائیم و در این دایره چون گرد به باد
مائیم و در این دایره چون گرد به باد آنگاه فتاده در کف آن استاد
استادم…
ابر است و شب است و ره بیابان دراز
ابر است و شب است و ره بیابان دراز آنگاه دلی سوخته را با تو نیاز
