شب همه شب شکسته خواب به چشمم
-
اندازه متن
+
تجریش، آبان1337
شب همه شب شکسته خواب به چشمم
گوش بر زنگ کاروانستم
با صداهای نیم زنده ز دور
هم عنان گشته هم زبان هستم.
*
جاده اما ز همه کس خالی است
ریخته بر سر آوار آوار
این منم مانده به زندان شب تیره که باز
شب همه شب
گوش بر زنگ کاروانستم.
گفتم گرهی مراست گر بگشایی
گفتم گرهی مراست گر بگشایی گفتا به کدام نقد این می پایی؟
گفتم دل من که…
آنانکه عبث نه گفت و گو تو کنند
آنانکه عبث نه گفت و گو تو کنند بی تو شنده نه روی به کوی تو کنند