گل گفت به باغ ابر مهمان من است
-
اندازه متن
+
گل گفت به باغ ابر مهمان من است
گفت ابر که گل شمع شبستان من است.
او خنده زد و گریست گل گفت هم اوست
کاو مایه ی خنده های پنهان من است.
راهی ننمود، تا کرانی طلبم
راهی ننمود، تا کرانی طلبم خطی نگذاشت، تا نشانی طلبم
کوشیدن من زمان زمن کرد طلب،…
آن حرف که خاطرم بدان می‌پرداخت
آن حرف که خاطرم بدان می‌پرداخت بر پاس من او نشانی از من می‌ساخت
شد زیر…