تو فکر می­‌کنی تنها یک بار هم­دیگر را دیده‌­ایم

تو فکر می­‌کنی تنها یک بار هم­دیگر را دیده‌­ایم

من این طور فکر نمی‌­کنم

273 روز است

هر روز یک بار به تو فکر کرده‌­ام.

از پنجره به بیرون نگاه می­‌کنم

ردپای تو به سمت ­خانه­‌مان سبز می‌­شود

سَرو می­‌شود

به آسمان می­‌رود

بر نوکِ آن ماه را پیچ می‌­کنند.

ماه چهره­‌ی توست که در آسمان لبخند می­‌زند

وَ ابرهای تیره

موهای باز تو

که از آغوشِ باد دور ماند

باد او را با خود به صبح نَبُرد

پس هرگز سفید نشد.

از پنجره به بیرون نگاه می­‌کنم

ردپای تو به سمت خانه‌­مان سبز می­‌شود

سَرو می­‌شود

به آسمان می‌­رود

بر نوک آن ماه را پیچ می‌­کنند

ماه چشم‌­های توست

که در آسمان لبخند می‌­زند.

چشم‌­های زنی در آسمان…

لبخند می‌­زنی

لبخند می‌­زنی

273 روز است به تو فکر می‌­کنم وُ

تو لبخند می‌­زنی.

حالا مطمئنم

273 روز دیگر هم

خیال تو را تووی سرم نگه دارم

تو به دنیا نخواهی آمد

و ردپای تو

یک قدم مانده تا خانه‌­مان

سرو می‌­شود

به آسمان می‌­رود

بر نوکِ آن…

کاش پزشکی می­‌توانست

ماه را در سرم سقط کند.