زندگی از همون اول توو سرنگش پر غم بود
زندگی از همون اول
توو سرنگش پر غم بود
رگای تنم رو خشکوند
غمی که مثل یه سم بود
هرچی روده دود گرفته
هرچی دوده تو چشامه
مغز من لوکوموتیوه
من یه کوره تو صدامه
هر رگ تنم یه کوچه‌ست
که همیشه عزاداره
همه کوچه ها پر از ابر
ولی بارون نمی‌باره
گرچه حالم خوبه با تو
اما این حال، حال من نیست
کم پی خوشی نگشتم
اما اون دنبال من نیست
نه، با غم غریبه نیستم
جای خون، غم تو رگامه
گله‌ای ندارم از درد
اما این درد، مال من نیست
هرچی فنجون بود شکستم
پشت هر میزی نشستم
عمری دنبال یه نقشم
نقشی که تو فال من نیست
عشق، کوهه روی دوشم
نای راه رفتن ندارم
من یه لاکپشتم که می‌خوام
لاکمو زمین بذارم
برای دختر آبی – سلاحت را پایین بیاور
برای دختر آبی سلاحت را پایین بیاور «...» ! _ می‌خواستم برادر صدایت کنم اما لباسی که…
برف‌ها پشت شیشه می‌رقصند
مثل کبوتری سفید که از قفس آزاد شده باشد ماه از قاب پنجره بیرون می‌رود. شب ذخیره‌ای از روز را…