مرا ببوس زمین تنگ است
-
اندازه متن
+
ساختمانِ هیچ زندانی تا ابد دوام نیاورده است
مرا ببوس
زمین تنگ است
زمان همچون سگی ما را تعقیب می‌کند
مرا ببوس
مردی با دستبند سر کوچه منتظر من وُ
زنی با دستبند ته کوچه منتظر تو ایستاده
مرا ببوس
این کوچه‌ی دو نفره
مُدام کِش می‌آید از دو طرف
مرا ببوس
ماه نورافکنی‌ست
که روی دیوارِ یک زندان نصب شده
وَ من و تو
دو زندانی فراری
که می‌خواهیم از بوسه‌هایمان بال بسازیم
بیشتر مرا ببوس
زودتر مرا ببوس
بازهم مرا ببوس
ساختمان هیچ زندانی تا ابد دوام نیاورده است.
این فرشته‌ی مرگ است
می‌خواهم عاشقانه بنویسم اما موهای تو را تراشیده‌اند می‌خواهم عاشقانه بنویسم اما در اعتصاب غذا آنقدر لاغر شده‌ای که جز…
ديشب بدون من کجا آواره بودی؟
ديشب بدون من کجا آواره بودی؟ لبخند تو توی کدوم خونه هدر رفت آرايشت توی کدوم آيينه ماسيد…