تاریکی، پیچکوار، به چپرها پیچید
-
اندازه متن
+
تاریکی، پیچک وار، به چپرها پیچید، به حناها، افراها.
و هنوز ، ما در کشت، در کف داس.
ما ماندیم، تا در رشته شب از گرد چپر ها وا شد، فردا شد.
روز آمد و رفت.
تاریکی، پیچکوار، به چپرها پیچید، به حناها، افراها.
و هنوز ، یک خوشه کشت، در خور چیدن نه، یاد رسیدن نه.
و هزاران روز، و هزاران بار
تاریکی، پیچکوار، به چپرها پیچید، به حناها، افراها.
پایان شبی، ما در خواب ، یک خوشه رسید، مرغی چید.
آواز پرش بیداری ما : ساقه لرزان پیام.
بر آبی چین افتاد، سیبی به زمین افتاد
بر آبی چین افتاد، سیبی به زمین افتاد. گامی ماند. زنجره خواند. همهمه ای : خندید. بزمی بود، برچیدند. خوابی…
در خورشیدی دیگر
در سرای ما زمزمه ای، در کوچهی ما آوازی نیست. شب، گلدان پنجره ما را ربوده است. پرده ما ،…
