می‌تراوید آفتاب از بوته‌ها
-
اندازه متن
+
می‌تراوید آفتاب از بوته‌ها
دیدمش در دشت های نم زده
مست اندوه تماشا ، یار باد،
مویش افشان ، گونه اش شبنم زده
لاله ای دیدیم – لبخندی به دشت-
پرتویی در آب روشن ریخته.
او صدا را در شیار باد ریخت:
جلوه اش با بوی خنک آمیخته
رود، تابان بود و او موج صدا:
خیره شد چشمان ما در رود وهم.
پرده روشن بود ، او تاریک خواند:
طرح ها در دست دارد دود وهم
چشم من بر پیکرش افتاد ، گفت:
آفت پژمردگی نزدیک او
دشت: دریای تپش، آهنگ ، نور
سایه می‌زد خنده تاریک او
آسمان پر شد از خال پروانه‌های تماشا
آسمان پر شد از خال پروانه‌های تماشا. عکس گنجشک افتاد در آب رفاقت. فصل پرپر شد از روی دیوار در…
سفری دیگر، ای دوست
چه گذشت ؟ - زنبوری پر زد - در پهنه... - وهم. این سو ، آن سو، جویای گلی. -…