از چرخ به هر گونه همیدار امید (17)
-
اندازه متن
+
از چرخ به هر گونه همیدار امید
وز گردش روزگار میلرز چو بید
گفتی که پس از سیاه رنگی نبُوَد
پس موی سیاه من چرا گشت سفید
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی (485)
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو…
دیدی که یار، جز سَرِ جور و ستم نداشت (78)
دیدی که یار، جز سَرِ جور و ستم نداشت بشکست عهد، وز غمِ ما هیچ غم نداشت
