ای معرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز (25)
-
اندازه متن
+
ای معرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز
وی مبرا ذات میمون اخترت از زرق و ریو
در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را
از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو
چون باده ز غم چه بایَدَت جوشیدن (32)
چون باده ز غم چه بایَدَت جوشیدن با لشگر غم چه بایدت کوشیدن
سبز است…
عشقِ تو نهالِ حیرت آمد (172)
عشقِ تو نهالِ حیرت آمد وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر…