ای که دایم به خویش مغروری (453)
-
اندازه متن
+
ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
گرد دیوانگان عشق مگرد
که به عقل عقیله مشهوری
مستی عشق نیست در سر تو
رو که تو مست آب انگوری
روی زرد است و آه دردآلود
عاشقان را دوای رنجوری
بگذر از نام و ننگ خود حافظ
ساغر می طلب که مخموری
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد (115)
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد نهالِ دشمنی بَرکَن که رنج بیشمار آرد
تو بدری و خورشید تو را بنده شدهست (6)
تو بدری و خورشید تو را بنده شدهست تا بندهٔ تو شدهست تابنده شدهست
زان…
