تا جمالت عاشقان را زد به وصل خود صلا (42)
-
اندازه متن
+
تا جمالت عاشقان را زد به وصل خود صلا
جان و دل افتاده اندر زلف و خالت در بلا
آنچه جان عاشقان از دست هجرت مىکشد
کس ندیده در جهان جز کشتگان کربلا
ترک ما گر مىکند رندى و مستى جان من
ترک مستورى و زهدت کرد باید اولا
وقت عیش و موسم شادى و هنگام طرب
پنجروز ایّام عشرت را غنیمت دان دلا
حافظا گر پایبوس شاه دستت مىدهد
یافتى در هر دو عالم رتبت عز و علا
آن میوهٔ بهشتی کآمد به دستت ای جان (31)
آن میوهٔ بهشتی کآمد به دستت ای جان در دل چرا نکشتی از دست چون بهشتی
ای سایهٔ سنبلت سمن پرورده (36)
ای سایهٔ سنبلت سمن پرورده یاقوت لبت درّ عدَن پرورده
همچون لب خود مدام جان…
