سَبَتْ سَلْمیٰ بِصُدْغَیها فُؤادی (438)
-
اندازه متن
+
سَبَتْ سَلْمیٰ بِصُدْغَیها فُؤادی
و رُوحی کُلَّ یَومٍ لی یُنادی
نگارا بر من بیدل ببخشای
و واصِلْنی علی رَغْمِ الْأَعادی
حبیبا در غم سودای عشقت
تَوَکَّلْنا علی رَبِّ الْعِبادِ
أَ مَنْ اَنْکَرْتَنی عَن عشق سَلْمیٰ
تُزاوَّل آن روی نِهْکو بِوادی
که همچون مُت به بوتَن دل وَ اِی رَه
غَریقُ الْعِشقِ فی بَحْرِ الْوِدادِ
به پی ماچان غَرامت بِسپُریمَن
غَرَت یک وی رَوِشتی از اَما دی
غم این دل بِواتَت خورد ناچار
و غَر نه او بِنی آنچَت نَشادی
دل حافظ شد اندر چین زلفت
بِلَیلٍ مُظْلِمٍ وَ اللّهُ هادی
روز وصلِ دوستداران یاد باد (103)
روز وصلِ دوستداران یاد باد یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم…
نی دولت دنیا به ستم میارزد (12)
نی دولت دنیا به ستم میارزد نی لذّت مستیاش الم میارزد
نه هفت هزار ساله…
