بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی (166)
-
اندازه متن
+
بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی
فارغ بنشین به کشتزار و لب جوی
بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی
صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی
هم دانهٔ امید به خرمن ماند (94)
هم دانهٔ امید به خرمن ماند هم باغ و سرای بی تو و من ماند
…
از آمدن و رفتن ما سودی کو؟ (150)
از آمدن و رفتن ما سودی کو؟ وز تار امید عمر ما پودی کو؟
چندین…