در پردۀ اسرار کسی را ره نیست (32)
-
اندازه متن
+
در پردۀ اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیهٔ جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
مِی خور که چنین فسانهها کوته نیست
بر من قلم قضا چو بی من رانند (70)
بر من قلم قضا چو بی من رانند پس نیک و بدش ز من چرا میدانند
بر مفرش خاک، خفتگان میبینم (125)
بر مفرش خاک، خفتگان میبینم در زیرِ زمین، نهفتگان میبینم
چندان که به صحرای عدم…
