رفتم که در این منزلِ بیداد بُدَن (140)
-
اندازه متن
+
رفتم که در این منزلِ بیداد بُدَن
در دست نخواهد به جز از باد بُدَن
آن را باید به مرگِ من شاد بُدَن
کز دستِ اجل تواند آزاد بُدَن
رفتم که در این منزلِ بیداد بُدَن
در دست نخواهد به جز از باد بُدَن
آن را باید به مرگِ من شاد بُدَن
کز دستِ اجل تواند آزاد بُدَن
در خواب بُدَم مرا خردمندی گفت کز خواب کسی را گُلِ شادی نَشِکُفْت
کاری چه…
در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی «حکمی که قضا بُود، ز من میدانی؟»
در گردش…

