گر شاخِ بقا ز بیخِ بختت رُسْتهست (40)
-
اندازه متن
+
گر شاخِ بقا ز بیخِ بختت رُسْتهست
ور بر تنِ تو، عُمْر، لباسی چُسْت است
در خیمهٔ تن که سایبانیست تو را
هان تکیه مکن که چارمیخش سُسْت است
باز مونس شکارگاه ملوکست، و به وی شادی آرند (33)
حکایت 33: باز مونس شکارگاه ملوکست، و به وی شادی آرند، و وی را دوست دارند، و در باز خویها…
قومی متفکرند اندر ره دین (143)
قومی متفکرند اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقین
میترسم از آن…
