یک چند به کودکی به استاد شدیم (134)
-
اندازه متن
+
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک در آمدیم و بر باد شدیم
چندان که نگاه می‌کنم هر سویی (169)
چندان که نگاه می‌کنم هر سویی در باغ روان است ز کوثر جویی
صحرا چو…
در هر دشتی که لاله‌زاری بوده‌ست (49)
در هر دشتی که لاله‌زاری بوده‌ست از سرخی خون شهریاری بوده‌ست
هر شاخ بنفشه کز…