آشفته همی رَوی به کویی ای جان (1377)
-
اندازه متن
+
آشفته همی رَوی به کویی ای جان
میجویی از آن گمشدهٔ خویش نشان
من دوش بدیدم کمرت را ز میان
هان تا نبری گمانِ بد بر دگران
ز هر چیزی ملول است آن فضولی (2700)
ز هر چیزی ملول است آن فضولی ملولش کن خدایا از ملولی
به قاصد تا بیاشوبد…
چو شب شد جملگان در خواب رفتند (669)
چو شب شد جملگان در خواب رفتند همه چون ماهیان در آب رفتند
دو چشم عاشقان…
