آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله (2287)
-
اندازه متن
+
آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله
گفت بیا حریف شو گفتم آمدم هله
جام میی که تابشش جان ببرد ز مشتری
چرخ زند ز بوی او بر سر چرخ سنبله
کوه از او سبک شده مغز از او گران شده
روح سبوکشش شده عقل شکسته بلبله
پاک نی و پلید نی در دو جهان بدید نی
قفل گشا کلید نی کنده هزار سلسله
تازه کند ملول را مایه دهد فضول را
آنک زند ز بی‌رهه راه هزار قافله
پیش رو بدان شده رهزن زاهدان شده
دایه شاهدان شده مایه بانگ و غلغله
هر کی خورد ز نیک و بد مست بمانده تا ابد
هر که نخورد تا رود جانب غصه بی‌گله
غرقه شو اندر آب حق مست شو از شراب حق
نیست شو و خراب حق ای دل تنگ حوصله
هر کی بدان گمان برد از کف مرگ جان برد
آنک نگویم آن برد اینت عظیم منزله
آنها که به پیش دلستان می‌کردم (1116)
آنها که به پیش دلستان می‌کردم چون بد مستان دست فشان می‌کردم
هرچند ز روی لطف…
ای مبدل کرده خاکی را به زر (37-5)
بخش ۳۷ - مناجات
ای مبدل کرده خاکی را به زر خاک دیگر را بکرده بوالبشر
…