آنکه چون ابر خواند کف ترا (3157)
-
اندازه متن
+
آنکه چون ابر خواند کف ترا
کرد بیداد بر خردمندی
او همی‌گرید و همی‌بخشد
تو همی‌بخشی و همی‌خندی
همچو یوسف گناه تو خوبیست
جرم تو دانش است و خرسندی
او چو سرکه‌ست و می‌کند ترشی
دوست قندست و می‌کند قندی
چشم مریخ دارد آن دشمن
تو چو مه دست زهره می‌بندی
ای دل اندر اصول وصل گریز
که بسی در فراق جان کندی
قطرهٔ باز رو سوی دریا
بنگر تا به پیش او چندی
قوت یاقوت گیر از خورشید
تا در اخلاق او به پیوندی
من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم (1331)
من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم از نازش معشوقه خودکام شدم
در هر نفسی…
آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست (117)
آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست آن ساده به از دو صد نگار زیبا است