آن جان که از او دلبر ما شادانست (122)
-
اندازه متن
+
آن جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
صد سال بقای آن بت مهوش باد (752)
صد سال بقای آن بت مهوش باد تیر غم او دل من ترکش باد
بر خاک…
آن یکی را یار پیش خود نشاند (53-3)