آن می که گشود مرغ جان را پر و بال (1083)
-
اندازه متن
+
آن می که گشود مرغ جان را پر و بال
دل را برهانید ز سیری و ملال
ساقی عشق است و عاشقان مالامال
از عشق پذیرفته و بر ماست حلال
ای لولیان ای لولیان یک لولییی دیوانه شد (526)
ای لولیان ای لولیان یک لولییی دیوانه شد تشتش فتاد از بام ما، نک سوی مجنونخانه شد
ای آنکه ز حال بندگان میدانی (1695)
ای آنکه ز حال بندگان میدانی چشمی و چراغ در شب ظلمانی
باز دل ما را…
