ای آب از این دیدهٔ بیخواب برو (1536)
-
اندازه متن
+
ای آب از این دیدهٔ بیخواب برو
وی آتش از این سینهٔ پرتاب برو
وی جان چو تنی که مسکنت بود نماند
بیآبی خود مجوی و بر آب برو
هر چند به حلم یار ما جورکش است (435)
هر چند به حلم یار ما جورکش است لیکن زاری عاشقان نیز خوش است
جان عاشق…
معده را پر کردهای دوش از خمیر و از فطیر (1071)
معده را پر کردهای دوش از خمیر و از فطیر خواب آمد چشم پر شد کآنچ میجُستی بگیر
…
