ای آنکه ز حال بندگان میدانی (1695)
-
اندازه متن
+
ای آنکه ز حال بندگان میدانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
باز دل ما را که تو میپرانی
آخر تو ندانی که تواش میخوانی
این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود (4)
گفت که این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود توقّع نداشتم و در دلم نگذشت چه لایق اینم؟ مرا می‌بایست…
آنها که به کوی عارفان افتادند (502)
آنها که به کوی عارفان افتادند با نفخهٔ صور چابک و دلشادند
قومی به فدای نفس…