ای جان جهان جان و جهان بندهٔ تو (1542)
-
اندازه متن
+
ای جان جهان جان و جهان بندهٔ تو
شیرین شده عالم ز شکر خندهٔ تو
صد قرن گذشت و آسمان نیز ندید
در گردش روزگار مانندهٔ تو
هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود (847)
هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود یا مرگ بود به طبع یا خواب بود
آبی که…
تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد (604)
تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد چون مست شدی ز دیده بیرون نجهند
چون…