ای داده مرا چو عشق خود بیداری (1722)
-
اندازه متن
+
ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم (1311)
ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم ما پشت بروی یار ناکس کردیم
بعد سالی باز جوحی از محن (130-6)
بخش ۱۳۰ - باز آمدن زن جوحی به محکمهٔ قاضی سال دوم بر امید وظیفهٔ پارسال و شناختن…
