ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار (877)
-
اندازه متن
+
ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار
گر دیده وری ز هر سه بندی زنار
در توبهٔ نیستی شو و باک مدار
کاین فقر منزه است ز یار و اغیار
ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده (2332)
ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده بگذاشته ما را تو و در خود نگریده
من کی آرم رحم خلم آلود را (178-5)