با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به (2300)
-
اندازه متن
+
با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به
چون راهروی باری راهی که برد تا ده
بشنو سخن یاران بگریز ز طراران
از جمع مکش خود را استیزه مکن مسته
آدم ز چه عریان شد دنیا ز چه ویران شد
چون بود که طوفان شد ز استیزه که با مه
تا شمع نمی‌گرید آن شعله نمی‌خندد
تا جسم نمی‌کاهد جان می‌نشود فربه
خوی ملکی بگزین بر دیو امیری کن
گاو تو چو شد قربان پا بر سر گردون نه
پوشیده چون جان می‌روی، اندر میان جانِ من (1805)
پوشیده چون جان می‌روی، اندر میان جانِ من سروِ خرامان منی، ای رونق بُستان من
چون…
عاینت حمامة تحاکی حالی (1903)
عاینت حمامة تحاکی حالی تبکی و تصیح فوق غصن عالی
او ناله همی‌کرد و منش می‌گفتم…