تا چند چو دف دست ستمهات خورم (1192)
-
اندازه متن
+
تا چند چو دف دست ستمهات خورم
یا همچو رباب زخم غمهات خورم
گفتی که چو چنگ در برت بنوازم
من نای تو نیستم که دمهات خورم
هان ای دل خسته وقت مرهم آمد (838)
هان ای دل خسته وقت مرهم آمد خوش خوش نفسی بزن که آن دم آمد
یاریکه…
مورکی بر کاغذی دید او قلم (138-4)
بخش ۱۳۸ - موری بر کاغذ میرفت نبشتن قلم دید قلم را ستودن گرفت موری دیگر کی چشم تیزتر بود…
