تا میرود آن نگار ما میرانیم (1203)
-
اندازه متن
+
تا میرود آن نگار ما میرانیم
پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر که درین آب و گلست
در صبح وصال دولتش خندانیم
چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت (161-3)
بخش ۱۶۱ - دویدن آن شخص به سوی موسی به زنهار چون از خروس خبر مرگ خود شنید
…
آن جان که از او دلبر ما شادانست (122)
آن جان که از او دلبر ما شادانست پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
اندازهٔ…