تا میرود آن نگار ما میرانیم (1203)
-
اندازه متن
+
تا میرود آن نگار ما میرانیم
پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر که درین آب و گلست
در صبح وصال دولتش خندانیم
جسم مجنون را ز رنج و دوریی (79-5)
بخش ۷۹ - بیان اتحاد عاشق و معشوق از روی حقیقت اگر چه متضادند از روی آنک نیاز ضد بینیازیست…
آن کس که بر آتش جهانم بنهاد (489)
آن کس که بر آتش جهانم بنهاد صد گونه زبانه بر زبانم بنهاد
چون شش جهتم…
