خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود (873)
-
اندازه متن
+
خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود
شفتالوی بدزدم او خود نخفته بود
خندید و گفت روبه آخر به زیرکی
از دست شیر صید کجا سهل درربود
مر ابر را که دوشد و آن جا که دررسد
الا مگر که ابر نماید به خویش جود
معدوم را کجاست به ایجاد دست و پا
فضل خدای بخشد معدوم را وجود
معدوم وار بنشین زیرا که در نماز
داد سلام نبود الا که در قعود
بر آتش آب چیره بود از فروتنی
کآتش قیام دارد و آب است در سجود
چون لب خموش باشد دل صدزبان شود
خاموش چند چند بخواهیش آزمود
یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله (2285)
یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله لیس یلذک الهوی لیس لفیک حوصله
معتمد الهوی معی مستندی…
هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی (1979)
هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی صد نقش، تو بر گلشنِ خوش‌بوی زنی
چون دف،…