خلق را زیر گنبد دوار (1164)
-
اندازه متن
+
خلق را زیر گنبد دوار
چشم‌ها کور و دیدنی بسیار
جور او کش از آنک شورش دل
نور چشمست یا اولوالابصار
بر دو دیده نهم غمت کاین درد
داروی خاص خسرویست به بار
باغ جان خوش ز سنگ بارانست
ما نخواهیم قطره سنگ ببار
شمس تبریز گوهر عشقست
گوهر عشق را تو خوار مدار
فرمود که خاطرت خوش است (55)
فرمود که خاطرت خوش است و چونست؟ زیرا که خاطر عزیز چیزی‌ست، همچون دام است. دام می‌باید که درست باشد…
آنکس که بروی خواب او رشک پریست (142)
آنکس که بروی خواب او رشک پریست آمد سحری و بر دل من نگریست
او گریه…