خود را چو دمی به یار محرم یابی (1847)
-
اندازه متن
+
خود را چو دمی به یار محرم یابی
در عمر نصیب خویش آن دم یابی
زنهار که ضایع نکنی آن دم را
زیرا که دگر چنان دمی کمیابی
خود را چو دمی به یار محرم یابی
در عمر نصیب خویش آن دم یابی
زنهار که ضایع نکنی آن دم را
زیرا که دگر چنان دمی کمیابی
فرزانهٔ عشق را تو دیوانه مگو همخرقهٔ روح را بیگانه مگو
دریای محیط را تو پیمانه…
رو، مسلم تراست بیکاری چونک اندر عنایت یاری
نقش را کار نیست پیش قلم آن قلم…

