دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون (1470)
-
اندازه متن
+
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
آن شنیدی تو که در هندوستان (2-3)
بخش ۲ - قصهٔ خورندگان پیلبچه از حرص و ترک نصیحت ناصح
باز آمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بشکنم (1375)
باز آمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بشکنم وین چرخِ مردمْخوار را چنگال و دندان بشکنم
