ز میخانه دگربار این چه بویست (354)
-
اندازه متن
+
ز میخانه دگربار این چه بویست
دگربار این چه شور و گفت و گویست
جهان بگرفت ارواح مجرد
زمین و آسمان پرهای و هویست
بیا ای عشق این می از چه خمست
اشارت کن خرابات از چه سویست
چه میگویم اشارت چیست کاین جا
نگنجد فکرتی کان همچو مویست
نیاید در نظر آن سر یک تو
که در فکر آنچ آید چارتویست
چو ز اندیشه به گفت آید چه گویم
که خانه کنده و رسوای کویست
ز رسوایی به بحر دل رود باز
که دل بحرست و گفتنها چو جویست
خزینه دار گوهر بحر بدخوست
که آب جو و چه تن جامه شویست
من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش (1254)
من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش خویش را غیر مینگار و مران از در…
ای باد صبا به کوی آن دلبر کش (1000)
ای باد صبا به کوی آن دلبر کش احوال دلم بگوی اگر باشد خوش
ور زانکه…
