عارف چو گل و جز گل خندان نبود (755)
-
اندازه متن
+
عارف چو گل و جز گل خندان نبود
تلخی نکند عادت قند آن نبود
مصباح زجاجه است جان عارف
پس شیشه بود زجاجه سندان نبود
صبح است و صبا مشک فشان میگذرد (750)
صبح است و صبا مشک فشان میگذرد دریاب که از کوی فلان میگذرد
برخیز چه خسبی…
گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی (2564)
گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی ای دولت و اقبالم آخر نه توام هستی
