فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده (1634)
-
اندازه متن
+
فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده
از مردن تن چراغ دل زنده شده
از خندهٔ برق ابر در گریه شده
وز گریهٔ ابر باغ در خنده شده
سَگِ زمستان جَمع گردَد اُستُخوانَش (132-3)
بخش ۱۳۲ - حکایت نذر کردن سگان هر زمستان کی این تابستان چون بیاید خانه سازیم از بهر زمستان را
…
هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست (440)
هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست گر تا باید خورند اینخوان برپاست
بر خوان…