مات خود را صنما مات مکن (2024)
-
اندازه متن
+
مات خود را صنما مات مکن
بجز از لطف و مراعات مکن
خرده و بیادبیها که برفت
عفو کن هیچ مکافات مکن
وقت رحم است بکن کینه مکش
بنده را طعمه آفات مکن
به سر تو که جدایی مندیش
جز که پیوند و ملاقات مکن
خاک خود را به زمین برمگذار
منزلش جز به سماوات مکن
اولش جز به سوی خویش مکش
آخرش جز که سعادات مکن
آنچ خو کرد ز لطفت برسان
ترک تیمار و جرایات مکن
بنده اهل خرابات توایم
پشت ما را به خرابات مکن
ما که باشیم که گوییم مکن
چونک گفتیم ممارات مکن
چون بزند گردنم سجده کند گردنش (1275)
چون بزند گردنم سجده کند گردنش شیر خورد خون من ذوق من از خوردنش
هین هله…
در باغ شدم صبوح و گل میچیدم (1216)
در باغ شدم صبوح و گل میچیدم وز دیدن باغبان همی ترسیدم
شیرین سخنی ز باغبان…
