ما را سفری فتاد بیما (128)
-
اندازه متن
+
ما را سفری فتاد بیما
آن جا دل ما گشاد بیما
آن مه که ز ما نهان همیشد
رخ بر رخ ما نهاد بیما
چون در غم دوست جان بدادیم
ما را غم او بزاد بیما
ماییم همیشه مست بیمی
ماییم همیشه شاد بیما
ما را مکنید یاد هرگز
ما خود هستیم یاد بیما
بی ما شدهایم شاد گوییم
ای ما که همیشه باد بیما
درها همه بسته بود بر ما
بگشود چو راه داد بیما
با ما دل کیقباد بندهست
بندهست چو کیقباد بیما
ماییم ز نیک و بد رهیده
از طاعت و از فساد بیما
ای ساقی اگر سعادتی هست تراست (193)
ای ساقی اگر سعادتی هست تراست جانی و دلی و جان و دل مست تراست
اندر…
تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم (1410)
تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم دیو نیم پری نیم از همه چون نهان…
