من عادت و خوی آن صنم میدانم (1340)
-
اندازه متن
+
من عادت و خوی آن صنم میدانم
او آتش و من چو روغنم میدانم
از نور لطیف او است جان میبیند
آن دود به گرد او منم میدانم
من عادت و خوی آن صنم میدانم
او آتش و من چو روغنم میدانم
از نور لطیف او است جان میبیند
آن دود به گرد او منم میدانم
گفتی که بگو زبان چه محرم باشد محرم نبود هرچه به عالم باشد
والله نتوان حدیث…
یکدم غمِ جان دار! غمِ نان تا کی؟ وز پرورشِ این تنِ نادان تا کی؟
…

