ناگهان اندر دویدم پیش وی (2914)
-
اندازه متن
+
ناگهان اندر دویدم پیش وی
بانگ برزد مست عشق او که هی
هیچ میدانی چه خون ریز است او؟
چون توی را زهره کی بودهست کی؟
شکران در عشق او بگداختند
سربریده ناله کن مانند نی
پاک کن رگهای خود در عشق او
تا نبرد تیغ او پایت ز پی
بر گلستانش گدازان شو چو برف
تا برآرد صد بهار از ماه دی
یا درآ و نرم نرمک مرده شو
تا تو را گویند ای قیوم حی
حبس کن مر شیره را در خنب حق
تا بجوشد وارهد از نیک و بی
شمس تبریزی بیا در من نگر
تا ببینی مر مرا معدوم شی
با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت (222)
با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت با تو سخن مرگ نمیشاید گفت
جان طالب…
در جنبش اندرآور زلفِ عبرفشان را (196)
در جنبش اندرآور زلفِ عبرفشان را در رقص اندرآور جانهای صوفیان را
خورشید و ماه و…
