هان ای دل تشنه، جوی را جویان باش (1009)
-
اندازه متن
+
هان ای دل تشنه، جوی را جویان باش
بی‌پای میای و دایما پویان باش
با آنکه درون سینه بی‌کام و زبان
سرچشمهٔ هر گفت توی، گویان باش
رو سر بِنِه به بالین، تنها مرا رها کن (2039)
رو سر بِنِه به بالین، تنها مرا رها کن تَرکِ منِ خرابِ شب‌گردِ مبتلا کن
ماییم…
گفت پیغامبر که ان فی البیان (196-3)