هرشب که به بنده هم‌نشین می‌افتی (1982)
-
اندازه متن
+
هرشب که به بنده هم‌نشین می‌افتی
چون نورِ مهی که بر زمین می‌افتی
من بندهٔ چشمِ مستِ پُرخوابِ توام
آن‌دم که چنان و این‌چنین می‌افتی
با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد (575)
با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد گویی که بلا بر سر او ریخته شد
منصور…
چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت (161-3)