هر گه که دل از خلق جدا میبینم (1364)
-
اندازه متن
+
هر گه که دل از خلق جدا میبینم
احوال وجود با نوا میبینم
وان لحظه که بیخود نفَسی بنشینم
عالَم همه سر به سر تو را میبینم
هر گه که دل از خلق جدا میبینم
احوال وجود با نوا میبینم
وان لحظه که بیخود نفَسی بنشینم
عالَم همه سر به سر تو را میبینم
این روزه چو غربا ل ببیزد جان را پیدا آرد قراضهٔ پنهان را
جانی که کند خیره…
دل بیلطف تو جان ندارد جان بیتو سر جهان ندارد
عقل ار چه شگرف کدخداییست بی…

