وه وه که به دیدار تو چونم تشنه (1647)
-
اندازه متن
+
وه وه که به دیدار تو چونم تشنه
چندانکه ببینمت فزونم تشنه
من بندهٔ آن دو لعل سیراب توام
عالم همه زانست به خونم تشنه
ز هدهدان تفکر چو دررسید نشانش (1281)
ز هدهدان تفکر چو دررسید نشانش مراست ملک سلیمان چو نقد گشت عیانش
پری و دیو…
خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی (1848)
خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی گیرم که گناهست گناهی نکنی
دل در گل رخسار تو…