چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من (1853)
-
اندازه متن
+
چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
از آن شادی بیاید جان نهان افتد به پای من
وگر روزی در آن خدمت کنم تقصیر ناگاهان
شود جان خصم جان من کند این دل سزای من
سحرگاهی دعا کردم که جانم خاک پای او
شنیدم نعره آمین ز جان اندر دعای من
چگونه راه برد این دل به سوی دلبر پنهان
چگونه بوی برد این جان که هست او جان فزای من
یکی جامی به پیشم داشت و من از ناز گفتم نی
بگفتا نی مگو بستان برای من برای من
چو یک قطره چشیدم من ز ذوق اندرکشیدم من
یکی رطلی که شد بویش در این ره ره نمای من
تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی (2483)
تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی نم ندهی به کشت من آب به این و آن…
بیا ای مونس جان‌های مستان (1900)
بیا ای مونس جان‌های مستان ببین اندیشه و سودای مستان
بیا ای میر خوبان و برافروز…