گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری (2954)
-
اندازه متن
+
گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
در هر دو حال خود را از یار وانگیری
پا واگرفتن تو هر دو ز حال کفر است
صد کفر بیش باشد در عاشقان نفیری
پاکت شود پلیدی چون از صنم بریدی
گردد پلید پاکی چون غرقه در غدیری
دنبال شیر گیری کی بی‌کباب مانی
کی بی‌نوا نشینی چون صاحب امیری
بگذار سر بد را پنهان مکن تو خود را
در زیرکی چو مویی پیدا میان شیری
خوردی تو زهر و گفتی حق را از این چه نقصان
حق بی‌نیاز باشد وز زهر تو بمیری
زیر درخت خرما انداز همچو مریم
گر کاهلی به غایت ور نیز سست پیری
از سایه‌های خرما شیرین شوی چو خرما
وز پختگی خرما تو پختگی پذیری
حاشا که به ماه گویمت میمانی (1843)
حاشا که به ماه گویمت میمانی یا چون قد تو سرو بود بستانی
مه را لب…
ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا (14)
ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا بیرون تو برگ و باغ زرد است بیا
عالم بی‌تو…